Hugo Claus, La iniciada / De ingewijde

La iniciada no tiene labios, jura la partera,
las enfermedades de la niñez, sólo enfermedades se dan a conocer
Lo que viene a ser la piel de los padres se opone,

Y en esta aldea, entre tilos con alas,
El rápido escritor traiciona a sus habitantes
El silencio es
Una dirección de piedra, un deshielo de hierro cuando
El escribe y escucha a los niños varones decir:

“¿Tengo ojos grandes, entonces?”
“Sí, grandes ojos pardos y una firma sólida.”
“¿Por qué estás en el campo de Oostakker?”·
“Hay chicas sordomudas y soy ciego.”

“¿Qué harías si yo fuera feo, si tuviera una joroba?”
“No te querría nunca más.”

Y esto,
sin ser visto como el pelo que cae por un haz plateado:
La noche entre plantas carnosas
Con una mujer negra que, contra cualquier vocabulario,
Grita en un idioma indecible.


De ingewijde heeft geen lippen, de kraamvrouw zwijgt,
De kwalen der kinderen en kwalen alleen openbaren
Wat is het vel der ouders is gekanteld,
En in dit dorp tussen de gevlerkte linden
Verraadt de snelschrijver zijn dorpelingen.
De stilte is
Een gericht van steen, een ijzeren dooi wanneer hij
Schrijft en luistert naar de mannelijke kinderen:
"Heb ik dan grote ogen?"
"Ja, grote, grauwe ogen en een sterk handschrift."
"Waarom zit je in het veld van Oostakker?"
"Er zijn doofstomme meisjes en ik ben blind."
"Wat zou je doen als ik lelijk was, een bochel had?"
"Ik zou je nooit meer beminnen."
En dit,
Ongezien als ontharing door zilverwit:
De nacht tussen de betelplanten
Met een negerin die, tegen geen woorden bestand,
Schreeuwt in een taal niet te noemen.

(De ingewijde, Hugo Claus, de Gedichten, versión de F.R.)